Postzegels kopen

Kaarten kopen, wie doet dat nog? Ik. Voor de mensen om mij heen, die niet aan social media doen, zoals mijn moeder. Maar ook uit nostalgie. Ik ontvang zelf graag kaarten, dus ik stuur ze uit goede gewoonte ook aan anderen. Maar dan heb je wel postzegels nodig. En hoe doe je dat in Rome?

In de reisgidsen staat dat de overal aanwezige Tabacchi niet alleen sigaretten, snoep, buskaartjes en krasloten verkopen, maar ook: postzegels. Dus vandaag stap ik de kleine Tabacchi in bij mij om de hoek. Achter de toonbank staat een vrouw op leeftijd. Ik vraag haar om een "francobolli" en wijs naar de plek op de kaart waar de postzegel moet komen. Ze begint in het Italiaans te praten en ik begrijp dat mijn vraag een onmogelijke is. Hoe kan zij weten hoeveel porto er op een kaart naar een ander Europees land moet? Of weet ik dat soms? Dan kan ze me niet helpen. Ik moet maar naar het postkantoor gaan. 

Ik vertrek en doe de kaart in mijn tas. Ik kom vast nog wel een andere Tabacchi tegen deze dag. En ik maak me op voor een nieuwe dag aan kerken, een museum en mijn eerste catacomben. Maar daar gaat deze blog niet over, dus terug naar de postzegels. 

Ik probeer het bij nog twee Tabacchi, maar nee. Of ik moet eerst een kaart kopen in de categorie verjaardagen of ze verkopen alleen postzegels voor Italië. Misschien heb ik pech, maar misschien kan ik het toch beter bij een postkantoor proberen. 

Aan het einde van de middag neem ik een bus naar huis via een andere richting dan ik gewend ben. Een paar haltes voordat ik eruit moet, zie ik ineens het logo van Poste Italiane. Ik stap onmiddellijk uit en loop naar het postkantoor. Wat een geluk! Of toch niet? 

welke knop?

Een postkantoor in Rome is een postkantoor zoals wij die 25 jaar geleden nog hadden. Een kantoor in de categorie treinstation, gemeentehuis of een gezondheidscentrum. Het postkantoor in Rome is een plaats waar mensen samen komen, een plaats waar je moet zijn voor belangrijke zaken en daarom begint het met een nummertje trekken. Ik sta voor een onbegrijpelijk apparaat met een keuzemenu aan knoppen. Gelukkig helpt een oudere man mij als hij mijn gezichtsuitdrukking ziet. Ik krijg het nummer P129.

Hij wijst mij dat ik met hem mee moet lopen. Want niet alleen ligt er een wachtruimte met 10 loketten voor mij, er blijkt ook nog een ruimte aan de zijkant te zijn, de P-ruimte. Als ik mijn wachtruimte met 2 loketten inloop, blijkt daarachter nog een wachtruimte te zijn met 6 loketten. Zes loketten voor financieel advies, de F-ruimte. 

Het nummerbord geeft P-117 aan. Twaalf mensen voor mij. In Nederland zou ik weggelopen zijn, maar ach, ik ben in Rome, dus ik ga zitten. Na 20 minuten begin ik te begrijpen hoe bureaucratie in het postkantoor werkt. Elke keer als het nummerbord verspringt, sprint een Italiaan naar voren zonder het vereiste nummertje, maar met als doel om snel een benodigd formulier te vragen aan de mevrouw van de post. Nadat zij uitgebreid bedankt is voor het formulier, wordt er plaats gemaakt voor de persoon met het goede nummertje. Zou ik ook een formulier nodig hebben? Voor postzegels?

Voor de zekerheid zoek ik in mijn woordenboek op wat "10 postzegels voor Europa" is. Ik gok erop dat het wel goed komt als ik aan de beurt ben. Na een half uur is het zover en ik zeg: "die-tsjie francobolli per Eurohpaa". De vrouw van de post kijkt me vriendelijk aan en houdt vervolgens tien vingers omhoog. "Die-tsjie?" vraagt ze tergend langzaam, alsof ik een IQ van 80 heb. "Si, die-tsjie" zeg ik voor de zekerheid beleefd terug. Ze pakt een groot brievenboek van onder de toonbank en slaat verschillende bladen om, maar helaas, geen postzegels voor Europa. Ze moet even naar achter om de juiste postzegels te halen, gebaart ze. Ze blijft 5 hele minuten weg, maar als ze terugkomt heeft ze de postzegels in haar hand. Ze telt ze voor de zekerheid handmatig na en begint vervolgens iets in te tikken op een toetsenbord dat eruit ziet als een typemachine. Er komt een rekening uit, die een stempel krijgt en haar paraaf en vervolgens in een brievenhouder wordt gestoken. Ik betaal  €9,50 en krijg mijn postzegels. Als ik het postkantoor verlaat, ben ik 40 minuten binnen geweest, maar kan ik mijn kaart in de brievenbus gooien. Ik ben benieuwd wanneer het aankomt! 

Het postkantoor bij binnenkomst

     

I